رئیس اخلاقت باش

میدونی خب آدم از یجایی به بعد وقتی واقعیت های تلخ آدما رو میبینه، دیگه نمیره بحث کنه فقط میگه خب به من چه؟؟؟ آیا به من ربطی داره این موضوع؟ هرکس مختاره هرجور دوس داره رفتار کنه و من تو این نقطه ام دقیقا که بخودم میگم به تو چه؟؟؟ البته گاهی از دستم در میره ها ولی خب تمام سعیم بر اینه که کنترل کنم خودمو و سکوت کنم حتی در برابر رفتارای خانوادم. 

و پشت بند همه ی اینا میشه اینکه بی تفاوت میشم و فاصله میگیرم چون درک میکنم آدما نمیتونن اونی باشن که ما میخوایم و خیلی چیزا فقط ساخته ی تخیلات ماست. باید واقعیت ها رو دید. درسته با فهمیدن واقعیت های تلخ دلم میشکنه ولی خب گذر زمان حلال 99 درصد مشکلاته و من به این موضوع ایمان کامل دارم :)

و باز هم گاهی از دستم در میره ولی خب تمام کوششم بر اینه که رئیس اخلاقم باشم و خودمو کنترل کنم و رئیس اخلاق بودن یعنی رفتارهاتو کنترل کن

و من خعلیییییییی راه دارم تا اون چیزی که میخوام بشم و هنوز مونده تا به اون بلوغ برسم ولی خب هنوز اول مسیرم و سنم کمه پس این جای امیدواری داره :)