ممنون اقا مرتضی

سلام.فکر نمیکردم اصلا کسی هم وبلاگ منو حتی نگاه کنه اخه نظر نداشتم زیاد.بعد از مدت ها دیدم یه نظر خوب و اموزنده داشتم از شخصی به اسم اقا مرتضی که توی ایمیلشون جوابشون رو دادم.البته با کلی بدبختی تونستم بهش ایمیل بزنم اخه اینجانبه تا بحال از ایمیل هیچ استفاده ای نکردم فقط واسه ثبت وبلاگم ازش استفاده کرده بودم ک ثبت بشه.خلاصه خودمو کشتم تا تونستم ایمیل بزنم.یکی نیست بگه اخه دختر چقد از تکنولوزی عقبی تو خخخخ.والا بخدا .خدا کنه روزای شاد هم برسن البته خودم عقیده دارم شادی ادما دست خودشونه یعنی مثلا اگه اینجانب یکم بخودم سختی بدم و پزشکی قبول بشم خیلی خیلی شاد خواهم شد والا بخدا خخخخاما امان از دست تنبلی و فکرای بیهوده که مخمو تعطیل کرده.ارزوهای بلند بالا زیاد دارم که اگه بخام همینطوری پیش برم به هیچکدومشون نمیرسم و فقط در حد ارزوهای خیالی میمونن و دلمو هر روز میسوزونن.کاشکی یه ضربه به سرم میخورد و ادم میشدم و درس میخوندم..خدایا منم دوس دارم پزشکی قبول بشم و پدر و مادرمو شاد کنم اما خیلی تنبل تشریف دارم.....خدایا کمکم کن لطفا ازت خواهش میکنم دستمو بگیرتا به ارزوهام برسم و به قول اقا مرتضی پرقدرت برای رسیدن به ارزوهات تلاش کن...اگه کسی نوشته هامو خوند ازش میخام که از ته دلش واسم دعا کنه...یکم سبک شدم.میخام طبق حرف اقا مرتضی با قدرت برای رسیدن به ارزوهام تلاش کنم و روی تنبلی رو سیاه کنم و روی خانوادمو سفید....خدایا کمکم کن لطفا خواهش میکن.خدایا راسته که بعد از هر سختی اسونی هست....کمکم کن لطفا...فردا 5صبح بیدار میشم بجای 7صبح و واسه ارزوهام تلاش میکنم.اخه من چیم کمه از بچه های تهرانی و بچه های شهرای بالا....

حرفام...