من؟آره تو فک کن من بی رحمم

دوس دارم از سختی شرایط نزدیک شدن به کنکور بنویسم ولی وقتی میبینم و میخونم که همتون چقد الان سختتونه پس هیچی نمیگم که به غمای کنکوری مون اضافه نکنم فقط میتونم بگم روزای سختیه ولی میگذره بی خیال 

 

چقدر من بی احساس شدم و راضیم از این بی احساسی 

بخاطر غرورم سر یسری مسائل حتی حاضر نیستم زنگ بزنم به زن داداشم که با عشقم برادر زاده ام صحبت کنم و دارم از دوست داشتنی های زندگیم دوری میکنم 

من توی زندگیم بجز خانواده ام که دوسشون دارم، فقط 1-2نفر دیگه از رفیقام رو خالصانه و با همه ی خوب و بدشون دوس داشتم که همونا رو هم الان دوس ندارم یا کمتر دارم... 

چون مدت زیادیه یه قانونی برای خودم گذاشتم و اونم اینه که هییییییچکس رو بیش از حد دوس نداشته باشم و به هیییییچکس وابسته ی احساسی نباشم چون هممممممممه ی آدما رفتنی اند و میرن و می‌گذرن... 

اونقدر رو خودم کار کردم و میکنم که به این قانون پایبند باشم که حد نداره

من حتی از وبلاگم دوری کردم و دیگه مثل قبل ننوشتم توش .یادتونه چه متنای بلند بالایی می نوشتم؟ ولی گفتم به وبلاگ یه چیز مجازی وابسته شدم پس باید ازش دوری کنم و اونقدر دووووور شدم که دیگه برام مثل قبل مهم نیس و حتما اینو فهمیدید. 

حاضر نیستم به هیچ پسری ابراز احساسات کنم و از هر چی رابطس دوری میکنم چون به صلاحمه اینطور باشم 

کل ته مونده ی احساسات خشکیدم ماچ کردن بود حتی دیگه نمیخوام کسیو ماچ کنم و تصمیمشو هم ندارم و شوخی میکنم همش 

فک کن منکه این همه عاشق ماچ بودم که :(

ولی خبببببب یچیز هست که خیلی برای من مهمه و اون هدف ها و آرزوها و قوانین افکارمه که حاضر نیستم به هیچ قیمتی از تلاش براشون دست بکشم و قابلیت اینو دارم بخاطر هدفام و قوانین افکاریم، از همه ی دوس داشتنی های زندگیم بگذرم تا بهشون برسم :)

با تنهایی خودم حال میکنم و هروقت بهم فشار روحی وارد بشه، خودمو آروم میکنم و تفریح میکنم ولی حاضر نیستم بخاطر تنهایی وارد رابطه بشم چون به صلاحم نیس

این منی که الان داره اینو مینویسه خعلی بی احساس تر و خطرناکتر از اون چیزی شده که فکر میکنید و همش حاصل اینه که خودمو کنترل میکنم، کنترل، کنترل، کنترل ولیییییییی هنوز به اون گلی که تو ذهنمه نرسیدم و هنوز باید بیشتر کنترل کنم و بیشتر به قوانینی که برای خودم وضع کردم برسم و بیشترتر بی احساس بشم و تعلق خاطرم به همه چیز صفر بشه :)

 

حرفام...